Vorig jaar deelde ik mijn geluksmomenten toen het bos voorzien was van een royale laag sneeuw. Ik hou van de zon, maar ook van koude en van sneeuw. Omdat de winter tegenwoordig in een identiteitscrisis verkeert, ben ik er niet rouwig om dat ik plots voelde dat (wat moet doorgaan voor) de winter op zijn laatste benen loopt. Ondanks het feit dat zondag duurloopdag de afgelopen weken ook zondag stormdag werd, voelde ik de lente al meermaals de kop op steken. Tijd voor een lijstje van mijn kleine geluksmomenten van de afgelopen weken.
- na een werkdag gaan lopen zonder ingewikkelde berekeningen te maken om hoe laat je dan het bos uit moet zijn voor de duisternis zijn intrede doet
- voor je werk gaan lopen, de hele dag met een triomfantelijk gevoel rondlopen en als je thuiskomt van je werk gewoon een koffie drinken
- het idee dat je de winter ook op sportief gebied hebt overleefd, dat je koppig bent blijven lopen en fietsen, ondanks het donkere en natte weer
- dat je tijdens de winter een trainingsbodem hebt gelegd en daardoor een voorsprong hebt op de hele wereld
- mos dat net iets groener lijkt dan anders
- de geur van bloei en van bloembollen, van lente in de lucht: in de botanische tuin, maar ook in de stad
- het vrolijke gekwetter van vogels dat ik de laatste maanden enkel hoorde als ik gewekt werd door mijn wake-up light
- honden die de lente en de wind in hun bol hebben
- de drie dennenzussen: het botanische evenbeeld van mijn zussen en ik
- de lucht en wind aan je (veel te witte) blote benen voelen
- de schittering van de zon op de Vaart die dan oogverblindend is
- een duurloop met de zon op je kop bij de ideale looptemperatuur
- mijn gezicht dat nagloeit van de zon
- de nog grotere verbondenheid die heerst onder lopers en fietsers die de wind trotseren: de knik van samenhorigheid is nog intenser
- ondanks een fikse tegenwind toch een heel goede duurloop kunnen lopen
- na stormen Ciara en Dennis in het bos gaan lopen en opgelucht ademhalen dat alle bomen er nog staan
- twee dagen na elkaar met enkele voorzichtige zonnestralen kunnen gaan lopen als de weersvoorspellingen een grijze wolk met onnoemelijk veel regen aangaven
- goedgemutst langs chagrijnige autobestuurders lopen
- mijn muziek van het vorige voorjaar herontdekken, vooral Hozier en Florence stelen de show
- plannen maken met mezelf en met mijn zussen
- het marathonseizoen dat nu echt gaat beginnen
- Eliud Kipchoge en Kenenisa Bekele die allebei de London Marathon zullen lopen op zondag 26 april.
- aftellen naar mijn volgende marathonavontuur (nog 6 weken en 6 dagen)
- dagelijks opzoeken of de marathon van Brussel zal doorgaan in het najaar en zo ja: wanneer
- in mijn agenda schrijven dat ik op 4 oktober 2020 een marathon in Brussel zal lopen met mijn zussen
- met mijn zussen gaan lopen en dan beseffen dat 45 minuten echt niet lang genoeg is om alles te bespreken
- met mijn zussen gaan lopen en met z’n drieën synchroon proberen te lopen
- mijn maatje An, die ook weer aan het lopen is
- gaan lopen met nieuwe schoenen en het gevoel hebben dat je vliegt
- gaan lopen met nieuwe schoenen en je route zo uitstippelen dat die schoenen zo proper mogelijk kunnen blijven
- gaan lopen met afgedragen loopschoenen waar je geen afstand van kan nemen omdat ze zo perfect aan je voeten zitten
- gaan lopen met modderige schoenen en die dan extra modderig maken
Eén gedachte over “Loperspraat – Klein geluk #2”