Loperspraat – Op verkenning in mijn nieuwe buurt

Er zijn heel wat oneerbiedige benamingen te bedenken voor het soort dorp waar ik nu woon. Ik noem het liefkozend de voorstad of een banlieu met cachet. Twee weken geleden verruilde ik Heverlee dus voor regio Tienen. Gek genoeg voel ik me meer dan ooit Leuvenaar sinds ik er niet meer woon. Van heimwee is echter geen sprake. Ik krijg er simpelweg de kans niet toe omdat mijn werk zich nog steeds binnen de Leuvense stadskern situeert. De afgelopen week was dan ook bijzonder. Ik ging ein-de-lijk terug naar school: een eerste september op twee juni! Waar ik vroeger op een week 40 kilometer woon-werkverkeer aflegde op de fiets, was dat nu mijn dagtotaal. Man, wat voelde het goed om – ondanks alle maatregelen – weer echt in de klas te staan met leerlingen. Hoewel alles anders was, genoot ik met volle teugen van het nieuwe semi-normaal. Verhuizen dat is hard labeur en tussen de dozen wonen, maar lopen schrapte ik niet van mijn programma. De beste manier om je nieuwe achtertuin te verkennen is al lopend. Zo voelde ik me op onbekend terrein meteen helemaal thuis.

Mijn eerste looprondjes hield ik hier bewust klein. Ik ken de streek totaal niet en met mijn zware verhuisbenen wilde ik het geenszins riskeren om hopeloos verloren te lopen. Allereerst besloot ik om eens te kijken hoe het einde van mijn straat eruit ziet. Dat was meteen een meevaller: het asfalt mondt uit in een klein veldweggetje dat weer doorgang geeft tot andere landelijke paden. Ik liep zo lang mogelijk rechtdoor om dan wat af te buiten en een lus te kunnen lopen. Wonderwel lukte dat erg goed. Met dank aan de plaatselijke kerktoren, waar ik bijna letterlijk onder woon. Gedurende mijn rondje van 6 kilometer verloor ik die nooit uit het oog en wist ik dus perfect hoe ik me moest oriënteren. De dagen erna maakte ik kleine variaties op dat rondje in mijn spreekwoordelijke achtertuin. Ik wilde van elk weggetje weten waar het precies op uitkwam om de kaart te visualiseren en te begrijpen hoe alles met elkaar verbonden is. Ook om Tienen-centrum te leren kennen, liep ik er eens door heen. Echt waar: als je een nieuw gebied wil leren kennen, doe het dan al lopend.

Na een week had ik het idee dat ik mijn eigen buurt zou herkennen. Tijd dus voor fase 2 van mijn grote ontdekkingstocht van den boeren buiten. Via Garmin Connect bestudeerde ik de routes die ik gelopen had en hoe ik mijn lussen groter kon maken. Ik kijk dan eerst naar de wat grotere wegen die parallel lopen met wat ik al ken. Kwestie van de kans op slagen te optimaliseren. Ook die uitbreidingsroutes werden nadien grondig onder de loep genomen. Als ik ergens verkeerd liep en moest omdraaien, deed ik dat stuk de dag nadien opnieuw “op de juiste manier” zodat ik in mijn hoofd weer een nieuwe verbinding kon maken. In België is geen dorp te klein om een eigen kerktoren te hebben. Zo kon ik dus makkelijk van de ene naar de andere kerktoren lopen en vergrootte ik mijn rondes tot 11 à 12 kilometer. Meer dan eens waande ik me in het buitenland op amper enkele kilometers van mijn voordeur.

Mijn nieuwe omgeving valt ontegenzeggelijk in de categorie landelijk. Je ziet hier velden, akkers, boomgaarden, plantages en weien. Zitbanken zijn niet afgezet om samenscholingen tegen te gaan. Er is een gedenkteken voor Boer Staf. De koeien lijken hier gelukkiger te zijn. In tegenstelling tot Heverlee is er geen bos te bespeuren en ook een kanaal heb ik nog niet ontdekt. Voorlopig ervaar ik dat niet als een gemis. De grootste troef is dat ik hier langs elke kant nog tientallen kilometers verder in het groen kan lopen. In alle rust bovendien, want dat is wat de omgeving uitstraalt. Soms passeer ik meer tractors dan auto’s. Ik kan 10 kilometer lopen en slechts een handjevol lopers, wandelaars of fietsers tegenkomen. Een vriendelijke knik is hier overigens geen keuze, maar een evidentie. Vreemd genoeg ga ik hier niet lopen met muziek in mijn oren. Alsof zelfs dat de plattelandsrust zou verstoren. De gedachtestroom in mijn hoofd wordt geneutraliseerd door wat ik rondom mij zie en hoor: niet al te veel en juist dat heb ik nodig om mijn hoofd leeg te maken. Voorlopig heb ik daar geen muzikale ondersteuning bij nodig. Ik ben de komende weken nog wel eventjes zoet met de uitbreiding van mijn sportieve actieradius. Zeg nu nog eens dat ik er niet van hou om nieuwe oorden te ontdekken.