Het moment – Wat ik zeker ga doen als ik in Parijs ben

Ik weet niet hoe ik gereageerd zou hebben als ik in juli 2019 geweten had dat ik ruim 2,5 jaar niet naar Parijs zou (kunnen) gaan door een wereldwijde crisis. Misschien was ik nog 3 keer extra gegaan dat jaar. Mogelijk had ik me met enig gevoel voor dramatiek aan de Arc de Triomphe vastgeketend. Ik zou sowieso nog meer filmpjes gemaakt hebben van het straatbeeld en -leven in een stad die eigenlijk nooit lijkt te slapen, want zeg nu zelf: wie heeft New York nodig als je op een paar uur van Parijs woont? Tussen Parijs en mij is het al jaren heel dik aan. Of eigenlijk tussen Parijs, Roos en mij, een ménage à trois zeg maar. Ik zeg dan ook al ruim een jaar dat ik écht ga janken van geluk als ik weer voet op Parijse bodem zet en met mijn trolley in de hand de chaos van Paris Nord overschouw. De dramatische filmmuziek fantaseer ik er zelf wel bij. Dit is wat ik nog van plan ben te doen tijdens mijn vierdaagse Parijs-trip:

• een marathon lopen
• wandelen, wandelen, wandelen: zelfs al ga ik dus op zondag een marathon lopen of heb ik op zondag een marathon gelopen, als ik in Parijs ben, dan moet en zal ik me te voet voortbewegen (en als het echt niet anders kan met de metro) mijn favoriete wandelstraten zijn Rue de Rivoli, Rue Saint-Honoré, Rue du Bac en eigenlijk alles van Saint-Germain-des-Prés
• postkaartjes sturen en dan weer beseffen hoe lastig het is om ergens timbres te kunnen kopen (en hoe duur de post geworden is)
• voor de gezelligheid lang bij het hotel-ontbijt blijven plakken en koffie drinken, veel koffie drinken
• in het teken van de koolhydratenstapeling pasta eten bij Fuxia en gaan shoppen bij de boulangerie van Le Grand Marché
• op maandag croissants eten die ik de dagen ervoor gedisciplineerd heb laten liggen met de marathon in gedachten
• mijn ogen uitkijken bij Le Bon Marché en denken: gelukkig zit iedereen in Galerie Lafayette
• me laten inspireren door wat ik zie in het straatbeeld en in de winkels, stelen met de ogen dus om er dan thuis in mijn atelier iets mee te doen
• Frans spreken, want daar krijg ik veel te weinig de kans toe in mijn dagelijks leven
• de Arc de Triomphe knuffelen, de Notre Dame troosten en de Eiffeltoren aanschouwen die heel recent weer 6 meter aan lengte won dankzij een nieuwe antenne
• duiven observeren terwijl ik in een stoel zit in de Jardin des Tuileries
• denken aan Lady Di op Place Vendôme en het Ritz hotel
• de verkeerschaos aanschouwen op de Etoile rond Arc de Triomphe
• luisteren naar Barbara Pravi en Zaz
• de Champs-Elysées heel amicaal “De Champs” noemen en uit volle borst het gelijknamige lied van Joe Dassin zingen
• rondzeulen met de Mijn Parijs gids van Bent Van Looy (I Love Bent!)
• champagne drinken op zondagavond en dan ook bij de maaltijd een goede vin nuttigen
• eindeloos en ongevraagd herinneringen ophalen met Roos: over onze eerste keer Parijs samen in juli 2014, tijdens een hittegolf nota bene en de uitputtende voettochten die we maakten om toch maar elke steen gezien te hebben op vier dagen tijd, over madeleines en brioches, over de Rue de la Roquette, onze navigatiekemels, vreemde gewoontes op Père-Lachaise, Rachid van Montmartre en ga zo maar verder
• ons zusje Marike missen die er deze keer niet bij kan zijn en ook mijn vriendjes An en Murielle met wie ik in schools verband al heel vaak in Parijs mocht zijn

Parijs stelt nooit teleur, om het met de woorden van Roos Odeyn te zeggen.