Ik ben wel te vinden voor een grensverleggende uitdaging. Waaghalzerij en ouderwets spektakel zijn niet aan mij besteed. Ik zoek liever in de anonimiteit mijn persoonlijke grenzen op. Na jaren van inactiviteit bijvoorbeeld trainen om 20 kilometer te kunnen lopen. En dan nog eens dubbel zo lang of zelfs nog meer willen lopen. Of nog langer aan een stuk lopen, fietsen en dan nog eens lopen. Sport dus. Nadat ik in 2015 mijn eerste twee marathons liep, kwam het boek Helweek (2014) van mental coach Erik Bertrand Larssen mij ter ore. De ondertitel is 7 dagen die je leven veranderen en de auteur wordt dé sensatie uit Noorwegen genoemd. Ik las toen ook Getting Things Done van David Allen. Op diverse blogs circuleerden verhalen over de helweek-uitdaging. Ik kocht het boek, bereidde me grondig voor en begon mijn eigen Helvetesuka op maandag 1 februari 2016.
Erik Bertrand Larssen nam in 1992 als 18-jarge deel aan een helweek van het Noorse leger: een ultieme test in doorzetting en volharding, waarbij ieders fysieke en bijgevolg ook mentale grenzen worden verlegd. Larssens helweek-concept is gebaseerd op die ervaring. Het idee achter zijn helweek is dat je aan de hand van verschillende opdrachten een week lang de beste versie van jezelf bent. Je moet nadenken over jezelf en je eigen leven in kaart brengen. Wat zou je nog willen bereiken op korte en lange termijn? Vervolgens moet je nagaan waar zich het grootste verbeterpotentieel bevindt. Wat wil je kortom veranderen en hoe ga je dat heel concreet aanpakken? Wat je beweegredenen ook zijn: het is belangrijk dat je je helweek grondig voorbereidt. Voorafgaand beantwoord je enkele vragen over jezelf en je leven. Ik was toen 30 jaar. In mijn voorbereiding lees ik dat ik al bij al tevreden was met wat ik tot dusver had bereikt. Mijn zelfstandigheid beschouwde ik als iets om trots op te zijn. Ik stoorde me echter aan mijn schoolwerk dat ik moeilijk georganiseerd kreeg en al te vaak uitstelde. Bovendien vond ik dat ik te vaak aan het niksen was (ja echt). Ik vond het dan ook bijzonder jammer dat ik zo weinig boeken las en geen tijd had om te breien (ja echt). Ik begon mijn helweek initieel om veel werk voor school te kunnen verrichten.
Elke dag van de helweek krijgt een specifieke focus met bijhorende opdrachten. Zo neem je op maandag bijvoorbeeld je vaste gewoontes onder de loep, treed je donderdag buiten je comfortzone en is er vrijdag tijd voor rust en herstel. Er gelden echter ook strenge regels voor elke helweekdag. Hier volgt een korte bloemlezing. Je staat elke dag stipt om 5u op (snoozen kan echt niet) en je gaat stipt om 22u slapen. Je sport dagelijks, bij voorkeur ’s ochtends. Je besteedt extra aandacht aan je kleding en uiterlijk. Je eet alleen maar gezond en je kijkt uiteraard geen tv. Je werkt hard en gefocust. Je bent daadkrachtig en positief. Je denkt oplossingsgericht. Je gebruikt geen sociale media tijdens je werk. Je neemt enkel kwalitatieve rust. Persoonlijke toevoegingen op deze basisregels zijn een must. Zo begon ik met de plank challenge, kookte ik elke dag iets nieuw met een gezond ingrediënt (denk: rode bietjes, boerenkool en spruitjes) en trok ik elke dag een outfit aan met een kledingstuk dat ik al lang niet gedragen had. Het moge duidelijk zijn dat dit geen pretweek was.
Velen zullen zich laten afschrikken door het opstaan om 5u ’s ochtends. Aangezien je wel 7 uur geslapen hebt, valt dit best mee. Een week lang in alle vroegte gaan lopen (zelfs meermaals in de regen) zou ik niet meteen aanraden. Die inspanningen begon ik na enkele dagen wel te voelen. Al ontdekte ik ook de schoonheid van een toeristenrondje lopen in Leuven. Zo liep ik een paar keer over het Ladeuzeplein of de Grote Markt. Ik kwam dan al eens uitgaansvolk tegen, wat soms grappige taferelen opleverde. De lijn tussen een vroege vogel en een rare vogel is dan ook heel dun. Het zwaarste onderdeel van de helweek is donderdagnacht. Dan mag je namelijk niet gaan slapen. Een nachtje doorwerken had nog wel z’n charme, maar de dag nadien was een helse schooldag. Ik was een wrak. Elke minuut was ik me bewust van het gevecht tegen de vermoeidheid dat mijn lichaam moest voeren om op een primair niveau te blijven functioneren. Ik won uiteindelijk heel nipt de uitputtende strijd en viel nog nooit zo als een blok in slaap als vrijdag 5 februari om 22u.
Ik leerde van mijn helweek dat je wel degelijk bergen werk kan verzetten op zeven dagen tijd. Het gaf me veel voldoening om orde op zaken te stellen en werkjes af te ronden die ik veel te lang had uitgesteld. Mijn planningen brachten overzicht in de chaos die mijn schoolwerk geworden was. Ik startte grotere projecten op. De momenten van zelfreflectie waren verhelderend. Ik miste de tv niet en had ook niet te klagen over de gezonde kost die ik mezelf voorschotelde. En oh ja: ik leerde ook dat slechts een paar uur slapen nog altijd beter is dan helemaal niet. Als ik er nu aan terug denk, was het ook wel een eenzame week. Er gaat weinig heroïek gepaard met een doorgedreven gedisciplineerde levensstijl. Dit kan ook wel te maken hebben met het feit dat ik in mijn helweek letterlijk ook vaak in het donker aan het werk was. Ik vraag me trouwens af hoe je een helweek kan realiseren als je samenwoont of een gezin hebt.
Het is natuurlijk niet toevallig dat ik net die periode de helweek-uitdaging aanging. Ik voelde me sterker dankzij mijn prille en gedisciplineerde bestaan als marathonloper. Mijn herwonnen zelfstandigheid gaf me veel wilskracht. Ik wilde een frisse wind laten waaien door mijn ambities en takenpakket als leerkracht. Een helweek is een aanrader als je zelf graag verandering wil brengen in bepaalde patronen. Je wordt verplicht om na te denken over hoe je leven georganiseerd is en je leert om prioriteiten te stellen. Ik geloof echter niet dat één week vol discipline je leven drastisch verandert. Ik ben geen andere Joke geworden na 7 februari 2016. Een patroon of levensstijl veranderen is een proces dat onderhevig is aan verschillende factoren. Ik las niet plots meer boeken na die week. Ik ging ook geen truien breien. Ik ging pas meer lezen toen ik mezelf als doel stelde om 50 boeken op een jaar te lezen. Een duidelijke doelstelling: dat is wat ik nodig heb om in actie te schieten.
Erik Betrand Larssen raadt aan om jaarlijks een helweek te organiseren. Als ik het ooit nog zou doen, dan eerder in de zomer wegens meer licht. Ik kan me voorstellen dat het nuttig kan zijn als ik in de zomervakantie een groots creatief project zou willen realiseren. Voor een doorgedreven helweek zou ik toch passen omdat ik er niet bijster veel van zou opsteken. Ik ken de kneepjes van het organisatievak ondertussen meer dan behoorlijk. Bovendien vind ik dat mijn levensstijl op dit moment soms al iets te veel overhelt richting discipline en hard werken. Ironisch genoeg zou ik meer kunnen opsteken van een helweek die in het teken staat van doorgedreven niksen. Ik zou mezelf dan kunnen opleggen dat ik elke dag minstens 2 uur tv moet kijken, niet mag lezen of sporten, dagelijks gefrituurd voedsel moet nuttigen, niet mag opstaan voor 8u ’s ochtends en me moet inwerken in de wondere wereld van de computer games. Dat zou pas een ervaring zijn!
Joke loopt 