Het gerief – Een nieuwe lading tassen tussen de bomen

Naast asperges brengt het voorjaar mij ook gezinsuitbreiding. Ik voelde het namelijk kriebelen tot in mijn kleine teen om een nieuwe lichting tassen te maken. Flat White tassen om precies te zijn, want dat is de merknaam die ik mijn eigen creaties geef, genoemd naar de pittige koffie die ik zelf zo graag drink. Mijn metekind Leah is het uithangbord van de Flat White Petite collectie, maar jassen en tassen blijven een vaste waarde. Toegegeven, inmiddels naaide ik al een aardige collectie bijeen. Toch blijven er momenten in mijn leven waarop ik met enige zin voor dramatiek denk: waarom heb ik nu niet de juiste tas? Met plezier presenteer ik jullie dus drie nieuwkomers in mijn tassenfamilie. Bertembos deed dienst als feeëriek decor, alwaar mijn jongste telgen zich van hun beste kant konden tonen. Coronagewijs maakte ik foto’s conform de maatregelen. Ik fietste met mijn gewone fiets via een mountainbikeroute (uitdagend!) naar het bos, was constant in beweging en het levend organisme dat mij het dichtst naderde was een ree op 15 meter.

De grootste tas uit de collectie gebruik ik voor professionele doeleinden en vervaardigde ik in de krokusvakantie. Het zat namelijk zo: de tas die ik gebruikte voor school was niet zelfgemaakt, maar van een bekend tassen- en rugzakkenmerk (het begint met een E). Ik liep dus rond met iets van de concurrentie omdat de print mij op het lijf was geschreven: een bordeaux luipaardprint in jacquardstijl. Love it or hate it. Al snel ontstonden er praktische problemen. De tas was nét niet groot genoeg voor al mijn gerief, niet splashproof en als klapper op de vuurpijl bleken ook de leren hengsels snel te lossen. Mijn grootste bezwaar was dat de tas die ik het vaakst gebruikte dus niet zelfgemaakt was: een gemiste kans. Ik maakte dus mijn vierde Trixie Trail tas. Ook nu paste ik de verhoudingen wat aan en maakte ik de tas 4 cm dieper. Je wil echt niet weten wat ik meesleep op een schooldag. Ik voorzag een grote zak vooraan en improviseerde verder met voldoende zakken binnenin. Je zal nooit een binnenzak te veel betreuren, wel één te weinig.

De stof lijkt verdacht veel op die van mijn gekochte schooltas. Dat is geen toeval. Het IS dezelfde stof. Ik zette namelijk de schaar in mijn oude tas omdat ik de stof nog steeds geweldig vind. Verder komt er weer een vleugje zebra in voor dat ik gebruikte bij de vorige tassencollectie. De blauwe buitenstof is een zogenaamde oilskin of gewaxte katoen. Perfect tassengerief! Het zal de aandachtige lezer ook niet ontgaan zijn dat ik nog maar eens teruggreep naar de leopard-denim van de eerste tassenreeks die ik hier presenteerde. Ik blijf dat een ongelooflijke winner vinden. Vrouwelijk en stoer. Modieus, maar net dat tikje anders. Helemaal Flat White dus. Ik maakte overigens al heel wat huisgerief met accenten in mijn geliefde stof. Mijn schooltas matcht niet toevallig met de pennenzak die ik ongeveer een jaar geleden maakte.  Ook met franjes, ook met denim en jawel… ook met blauwe leopard.

Ik vervolledigde mijn collectie met een Frankie heuptasje van WISJ Designs. Vorig jaar maakte ik het andere model, de Faye, wat ik veelvuldig gebruik. Aangezien dat een arbeidsintensief tasje was, waar veel gepruts en gevloek aan te pas kwam, had ik nu mijn zinnen gezet op Frankie: een klassieker model. Aanvankelijk verliep Frankies maakproces bijzonder vlot. Ik draai er mijn hand niet meer voor om een rits in te stikken en ook het kleinere bochtenwerk kon mij niet intimideren. Het eindresultaat viel echter tegen. Door de positie van de lussen achteraan hing het tasje wat vreemd aan de riem. Er zat niets anders op dan de lussen los te tornen, wat gemakkelijker gezegd was dan gedaan. Mijn tasje zat immers al volledig in elkaar. Ik moest dus door het keergat van de voering alles opnieuw vastnaaien. Voor de kenners: jullie begrijpen hoe irritant werken dat is. Voor de leken: dat is kl*tewerk. Het eindresultaat mocht er nu wel wezen. Al was er een tweede domper op de feestvreugde: mijn portefeuille blijkt er niet (of met heel veel wringen) in te passen. Zoals ik al zei, ben ik ervan overtuigd dat er een gelegenheid is voor elke tas, ook voor dit prachtexemplaar. Het doosje van mijn zonnebril past er perfect in samen met alcoholgel. Ik droom van een moment dat ik mezelf gelukkig zal prijzen dat ik deze Frankie – met eender welke inhoud – heel dicht op mijn lijf zal kunnen dragen.

Frankies bevalling was zwaar, maar gelukkig kwam Flo eens zo gemakkelijk ter wereld. Ze rolde onder mijn machine vandaan alsof het niets was. Flo is het nieuwste patroon van WISJ Designs. Je hebt de keuze uit een sporttas (ben ik aan bezig!) en een handtas met of zonder flap, een zogenaamde bucket bag. Bij gebrek aan het juiste materiaal moest ik wat improviseren. Omdat ik geen magneetsluiting had, koos ik aanvankelijk voor de versie mét flap in de hoop dat een echte sluiting daarbij niet onoverkomelijk zou zijn. Veel flap valt er niet waar te nemen aan mijn Flo. Enerzijds omdat ik de tas iets te enthousiast verstevigde. Anderzijds omdat de improvisatie hier wederom zijn intrede deed. Het stuk tassenband dat ik nog over had, was net wat kort en moest ik dus helemaal bovenaan bevestigen. Dat mag de pret niet drukken! Mijn complimenten aan Sofie voor dit patroonontwerp. Het is geniaal in al z’n eenvoud: de bodem is een cirkel waaraan je een koker bevestigt. Voor de bovenrand ging ik voor een contraststof van leopard. Of wat had je gedacht? Ik kon het niet laten om er wat speelsheid aan toe te voegen in de vorm van franjes. Ook dat is geen nieuw gegeven. Als je de kans hebt: stik ergens franjes op. Ik ben er zeker van dat er nog heel wat Flat White Flo’s gemaakt zullen worden, voor mezelf en om cadeau te geven.

Er is nog een nieuwigheidje in deze collectie. In december gaf ik mezelf een nieuwe naaimachine cadeau, de Pfaff Ambition 620. Mijn Pfaff Hobby 1142 vond na 10 jaar trouwe dienst een nieuw huisje bij een andere leuke Joke. Ambitie heeft mij nieuw machien in overvloed. Bij een fiets kan ik doorgaans amper iets zeggen over technische specificaties, hier kan ik het wel, maar ik zal me inhouden. Korte samenvatting: je kan hier bijna alles mee, behalve zelf stof weven. Schrijven kan wel dankzij de alfabetfunctie. Ideaal om mijn Flat White labels nog unieker en ambachtelijker te maken. Ze kregen dan ook een prominente, doch subtiele plaats op mijn tassen, zoals elk zichzelf respecterend merk dat doet.

Het is overbodig om te zeggen dat ook deze tassen zich weer uitstekend laten combineren met streepjes en denim. Zoals steeds. Omdat streepjes en denim de max zijn. Omdat ik me geen leven kan voorstellen zonder streepjes en denim. Tassen maken in tijden dat we niet van huis weg mogen, dat klinkt misschien contradictorisch. Met mijn nieuwe schooltas kon ik welgeteld 10 schooldagen gaan werken. Mijn pennenzak staart me al weken verwijtend en technisch werkloos aan vanaf de keukentafel. Mijn tassen doen me dus dromen. Over de tijd dat ik die tas weer propvol met schoolspullen kan stoppen. Over mijn verjaardag in september die ik in Parijs hoop te vieren. Met Roos. En met de juiste tas voor de gelegenheid.

De patronen van WISJ Designs kan je rechtstreeks via de website bestellen. Ik kocht het Flo patroon op papier bij LanaLotta, net zoals dat van de Trixie Trail tas. Hier vond ik ook al mijn fournituren, de prachtige oilskin én mijn Pfaff naaimachine. De webshop is gewoon open. Pakjes worden dagelijks verstuurd of persoonlijk met de fiets bezorgd.