Het moment – Stijlvol en sportief met Flo in Brussel

Mijn leven verzamelt zich tegenwoordig in een hoop tassen en zakken. Fietsen, lopen, werken en altijd een beetje onderweg zijn: het vraagt wel wat organisatie. Om de juiste sleutels op zak te hebben, het gepaste schoeisel en ook de kleding voor de modus van het moment. Zo kleed ik me dus makkelijk een keer of 5 per dag om en sta ik net zo vaak spullen van de ene tas naar de andere over te hevelen. Nu ik ook weer vaker op een sportevenement ben, kwam ik tot de vaststelling dat ik als tassenfan van het eerste uur nood had aan een classy sporttas. Ik mag dan wel een coole sportzak van Nike hebben, als DIY-er kom je pas echt thuis in een zelfgemaakte tas. Hoog tijd voor weer wat onversneden creativi-tijd in mijn Flat White atelier.

Ik vertelde al vaker over mijn kledingcollectie van Flat White. Jassen, tassen en sweaters blijven de key-items van mijn zelfontworpen garderobe. Ik kan echt niet naar Parijs gaan zonder één of meerdere sweaters en liefst ook een jas van eigen hand. Geen Parijs ook zonder Maurice (bij de marathon was hij er als vanouds weer bij). Maurice had echter een elegant zusje nodig, net zo praktisch en fashionable, maar een maatje kleiner. Enter de Flo sporrtas volgens een patroon van WISJ. De handtas-versie maakte ik al 2 jaar geleden. Je weet wel: in de tijd dat we met z’n allen inhuizig moesten blijven, dat er stiekem ook best veel tijd was voor eigen dingen en dat online stoffen shoppen een volwaardige hobby was voor mij.

Wat altijd terugkeert als ik een tas maak is dat ik net zoveel uren nadenk over de perfecte stoffencombinatie als dat ik daadwerkelijk achter de naaimachine zit. Net zoals dat er altijd een moment aanbreekt dat ik denk: doorbijten en werken! Het is dan worstelen om al die lagen stof netjes onder de persvoet te krijgen zodat het resultaat niet alleen mooi is, maar ook stevig. Het binnenstebuiten gekeerde gevaarte dat voor mij ligt lijkt dan in de verste verte niet op een tas. Toch is het ook hoe mijn kleine Flootje geboren werd. Instant verliefdheid, ook dat is een terugkerend gevoel als die tas dan eigenlijk staat en als het nog meer geworden is dan waar je op gehoopt had.

Voor Flo koos ik als basisstof resoluut voor een lichte denim. In april liet ik me in Le Bon Marché namelijk inspireren door het onbetaalbare IRO Paris waar ze werkelijk fenomenale stukken hadden ontworpen met lichte jeans die zowel stug als soepel oogde. Voor het colour-block effect met de onderkant koos ik een washed canvas (een alternatief voor oilskin). De voering is dan weer een dekbed uit de kringwinkel dat ik verknipte. Flo is ook een ode aan mijn streepjesliefde. Mijn motto is niet voor niets: een dag geen streepjes gedragen, is een dag niet geleefd. Omdat de duivel in de details zit, mochten knipogen naar mijn vorige collecties niet ontbreken: yes, a touch of leopard! Ik heb nu eenmaal graag dat de dingen bij elkaar passen, dat creëert rust en harmonie in de chaos die het leven vaak is.

Flo was nog geen dag oud toen ze al mee mocht op de fiets en trein voor het loopfeest der loopfeesten: de 20 km van Brussel. Zowel voor Roos als voor mij was het de 7e keer dat we in Brussel aan de start stonden. De 20 van Brussel: dat is een iconische wedstrijd voor ons. Omdat we onszelf daar vonden als lopers. Omdat lopen en Brussel ons al zoveel gebracht heeft. We hadden nog een openstaande vacature voor zakkendrager, een taak die mama dit jaar met verve op zich nam. En of het weer een feestdag was! Roos bevestigde haar toptijd van het najaar met 1u32 en ik ging als een speer naar 1u20 (en 57 seconden) waarmee ik eindigde in de top-20. En bovenal: het was genieten! Flo was erbij en keer ernaar. Net zoals Maurice van Parijs is, zo is Flo van Brussel. Waar blijft die tas voor Tervuren en Den Haag?

Ik kocht al mijn stoffen en fournituren bij LanaLotta in Leuven: the place to be voor al je naaiprojecten groot en klein.