Het boek – Lezen in tijden van lockdown #2

Met de voorzichtige heropstart van de scholen en mijn eigen verhuizing in het verschiet, staat ook mijn leestempo op een lager pitje. Helaas. Jullie hebben echter nog boeken te goed die mijn coronaperiode kleur gaven. Hoop en vermaak in onzekere tijden. Een goed boek moet, wat mij betreft, in de eerste plaats een sterk verhaal brengen dat leesbaar en begrijpelijk is voor de gemiddelde mens. Ik haak af als auteurs te opzichtig hun literaire kunsten tentoon spreiden of als een verhaal verteld wordt met zoveel afstand dat het eerder een gedachte-experiment lijkt te zijn dan een vertelling van vlees en bloed. Een goed boek is stilistisch verzorgd en zet mij aan tot nadenken over mezelf of de wereld. Ik wil iets bijleren: feitelijke kennis, andere standpunten of inzichten. Tot slot mogen ook gevoel voor humor en tragiek nooit ver weg zijn. Zo gaat dat immers in het echte leven. Bij deze stel ik jullie vier steengoede boeken voor waarbij ik met pijn in het hart de laatste pagina omsloeg.

Waagstukken – Charlotte Van den Broeck
Architectuur is zowel kunst als functionaliteit. Ik heb er nooit eerder bij stilgestaan dat architecten in zekere zin waaghalzen zijn omdat ze hun persoonlijke werk tonen in de openbare ruimte. Charlotte Van den Broeck vertelt de levensverhalen van 13 architecten die zich waagden aan een bijzonder project en zich uiteindelijk van het leven beroofden. Een ietwat vreemde insteek, zou je denken. Als je dan nog eens weet dat Van den Broeck debuteerde als dichter, amper 28 jaar oud is en dat ze in Waaghalzen schippert tussen een essayistische en autobiografische aanpak, dan zou je kunnen denken dat ze te veel hooi op haar vork heeft genomen. Niets is minder waar. Elk hoofdstuk is boeiend en verrassend. Motieven die steeds terugkeren zijn die van de kunstenaar als mens en falen in al zijn facetten. Middelmatigheid is wreder dan domweg mislukken. Het bijzonderste verhaal vond ik dat van George Arthur Crump die aan het begin van de 20e eeuw de Pine Valley Golf Course in New Jersey ontwierp. Een prestigieus project dat resulteerde in een golfterrein waar het gras maar niet wilde groeien, symptomatisch voor Crumps leven. Pine Valley is vandaag de dag enkel toegankelijk voor een select groepje en hult zich dus nog steeds in een waas van mysterie.

De geesten – Yves Petry
Sinds Liefde bij wijze van spreken ben ik fan van Yves Petry. Qua schrijfstijl zijn er weinig auteurs uit de Lage Landen die aan hem kunnen tippen. In De geesten volg je het verhaal van de derdewereldarts Mark Oostermans die abrupt terugkeert uit een vluchtelingenkamp uit West-Afrika waar hij op missie was. Aanvankelijk lijkt daar één specifieke aanleiding voor te zijn. Naarmate het verhaal vordert, merk je dat er meer speelt. Mark Oostermans blijkt op z’n zachtst gezegd een beschadigde mens te zijn die zijn ex-vriendin niet kan loslaten. Bovendien botste hij ook met het hoofd van het medische team, een ex-jezuïet die er bijzondere standpunten over vluchtelingenwerk op na houdt. De geesten is een straf boek over de drijfveren van weldoeners, over leven en de dood, over de gruwel en onzin van de oorlog, over de totale onredelijkheid die daarmee gepaard gaat en machteloosheid waar we allemaal in meer of mindere mate mee geconfronteerd worden.

Little Fires Everywhere – Celeste Ng
In maart ging de achtdelige gelijknamige serie in première. Reese Witherspoon en Kerry Washington vertolken de hoofdrollen van respectievelijk Elena Richardson en Mia Warren: twee vrouwen die sterk in hun schoenen staan. Mia is een artistieke, alleenstaande moeder. Met haar tienerdochter Pearl komt ze in het huurhuis wonen van Elena Richardson, een vrouw die alles voor elkaar lijkt te hebben door standvastig haar principes te volgen. Rules existed for a reason: if you followed them, you would succeed. Mia en Elena lijken goed met elkaar te kunnen opschieten, maar hoe meer hun levens met elkaar verstrengeld raken, hoe meer barsten hun band begint te vertonen. Het verhaal begint met het huis van de Richardsons dat in lichterlaaie staat, een huisbrand die werd aangestoken door de jongste dochter des huizes. Vonken die alle kanten opschieten en heel veel kleine brandjes zijn hieraan vooraf gegaan. Naast intrigerende personages, biedt dit boek ook een gelaagd portret van Amerika in de nineties, waar interraciale conflicten nooit ver weg zijn. Ik hoop van harte dat de eigenheid van dit boek niet verloren is gegaan in een fancy Hollywood-saus.

De kolibrie – Sandro Veronesi
Marco Carrera kreeg als kind de bijnaam de kolibrie vanwege zijn kleine gestalte. Ook als hij zijn groeiachterstand inhaalt, blijft die bijnaam hem achtervolgen. Dat een kolibrie met 80 vleugelslagen per minuut schijnbaar bewegingloos in de lucht kan blijven hangen, is een treffend beeld dat Veronesi uitstekend weet uit te spelen. Net zoals dat van de allesverwoestende kracht van een draaikolk, behalve als je je heel dicht bij de kern bevindt. Veronesi lijkt met elke roman aan te tonen dat hij nog iets achter de hand heeft. De kolibrie is wederom een schitterend staaltje vakmanschap! Het levensverhaal van Marco Carrera situeert zich tussen 1959 en 2030. Prozaïsche hoofdstukken doorspekt met culturele verwijzingen worden afgewisseld met e-mails, passionele brieven en telefoongesprekken. Een magisch en obscuur sfeertje is altijd aanwezig. Bovendien wordt Leuven genoemd en speelt ook Parijs een rol in het verhaal. Na afloop wist ik niet zo goed of ik nu diep respect dan wel medelijden moest hebben voor Marco Carrera.

Als de tijd schaars is, ben ik een kei in het combineren van verschillende activiteiten. De foto’s maakte ik dan ook tijdens een kort mountainbikerondje in Bertem. Het is eens iets anders om aan hoge snelheid een afdaling te nemen met vier boeken op je rug.