Het portret – 27x Roos

Ze is weer jarig vandaag, dat kleine grootse zusje van mij. 27 jaren staan er nu op haar teller en exact zolang ken ik haar dus al. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik aanvankelijk niet heel blij was dat de baby geboren werd uitgerekend op de dag voor mijn verjaardag. Ondertussen zie ik alleen maar voordelen in onze verjaardags-tweedaagse. We eten er immers niet minder taart om en hebben eens zoveel restjes. De aarde is rond, zeewater is zout en Roos valt niet weg te denken uit mijn leven. Speciaal voor de gelegenheid 27 keer waarom Roos zo uniek is.

• Met haar prachtige blauwe ogen, blonde lokken en schattige lachrimpels is Roos een ongelooflijk knappe verschijning.
• Ze is al 11 jaar samen met Niko. Wat een koppel! Ze maken samen bijzondere avonturen mee, zoals de zoektocht naar een frituur die nog open is op dinsdagavond om 22u.
• Haar hart klopt sneller voor elk dier. Moor is de gelukzalige kater die bij hen in woont. Zoals alle katten heeft ook hij een heel eigen gebruiksaanwijzing.
• Door de komst van konijnen Benji en Loulou is ze sinds kort ook konijnenfluisteraar. Kosten noch moeite werden gespaard om die twee gelukzakken een riant buitenverblijf te geven.
• Ze is een creatief talent. In haar jonge leven naaide ze al honderden kragen en knoopsgaten aan blousen en jurken, voor zichzelf of voor anderen. Ook creatief met papier of zelfs papier-maché behoort tot de mogelijkheden.

• Haar eerste marathon liep ze op amper 22-jarige leeftijd. Ze is volgende maand al toe aan nummer 4 en was van de partij bij al mijn marathons.
• Naast lopen heeft ze ook een verleden als danseres en amazone en pikte ze recent de draad van het inlineskaten weer op.
• Ze kan zo enthousiast over Harry Potter en The Lord of the Rings vertellen dat ik echt bijna zin krijg om er zelf naar te kijken.
• Ze is een expert inzake kamerplanten. Die zijn dan ook in grote getale aanwezig in haar woning.
• Momenteel werkt ze ook aan haar kennis over de berk, een gazon en de groentetuin. Een gevalletje groene vingers dus.
• Ze laat zich niet afschrikken door zwaar werk. Ik heb haar eens een boom uit de grond zien werken met enkel een schop. Indrukwekkend!
• Ik ken niemand die zo vaak anderen helpt om hun inboedel te verkassen. Ze weet ondertussen beter hoe mijn meubels in en uit elkaar moeten dan ikzelf.
• Ze houdt van taart, pannenkoeken en koffie. Van mayonaise, bier en de frituur. Ze houdt van chocomelk, aperol en wijn. En van cornetto’s.

• Roos heeft de ergotherapie op de kaart gezet. Zij is het fundament waar het ziekenhuis op rust. Ze werkt voor tien, staat op haar strepen en is de meest zorgzame persoon die je in de buurt kan hebben.
• Toen ik zelf een nacht in het ziekenhuis moest blijven, deed het haar zichtbaar pijn om me achter te laten op de spoedafdeling. ’s Ochtends stond ze meteen klaar om mijn tranen op te vangen.
• Ze zou een geweldige leerkracht zijn. Al twee keer kwam ze op school vertellen over haar werk, telkens met evenveel geduld en toewijding.
• Je kan bij haar terecht met elke vraag over wond- en littekenzorg. Meestal is haar antwoord dat je Flaminal hydro moet gebruiken.
• Ze vindt al-tijd de juiste woorden bij eender welk probleem. Soms zwijgt ze wijselijk. Soms spreekt ze me tegen. Soms verandert ze subtiel van onderwerp.
• Niemand kent zo goed mijn angsten, onzekerheden en ook wel aanstellerijen. Ze stelt zich altijd flexibel op naar mijn toiletverzoeken als wij een hotelkamer delen.

• Voor elke gelegenheid is ze goed gezelschap. Dansen, zingen, shaken, luchtinstrumenten bespelen: eender waar, eender met wie.
• Ze poseerde met plezier voor zweetfoto’s en ondernam verwoede pogingen om een vettige zweetlok in beeld te brengen.
• Haar verbeelding kent, net zoals de mijne, weinig grenzen. We praten samen tegen dieren, bedenken voor alles namen en vooral ook heel veel bijnamen.
• Als ik aan Parijs denk (vaak), dan denk ik aan Roos. Ik zou een boek kunnen schrijven over al die mooie herinneringen.
• Ze ondergaat gedwee de momenten dat de leerkracht in mij het even overneemt. In Parijs heeft ze eens een dag geoefend om de naam van een kerk juist te kunnen uitspreken.
• Ze vindt mijn flauwe moppen grappig en lacht zelfs met nog flauwere moppen.
• Hoewel wij heel vaak met elkaar praten en elkaar ook kunnen begrijpen zonder woorden, raken wij toch nooit echt uitgepraat.

Liefste Sisje, het is een eer en een genoegen, een ongekend privilege, een oprecht voorrecht – elke dag weer – om jouw grote zus te mogen zijn. Ik kus mijn beide handjes dat ik 27 jaar geleden voor mijn zevende verjaardag zo’n prachtig verjaardagscadeau kreeg. Van harte proficiat!