Het moment – En toen was Leah er

Dinsdag 20 augustus 2019 was een mooie zomerdag die nog stralender werd toen ik het verlossende nieuws kreeg dat de dochter van Marike en Peter geboren was. Ze kreeg de prachtige naam Leah. Na Laurien en Vik is ze het derde kleinkind van mijn ouders. Ik werd voor het eerst meter, Seppe werd voor het eerst nonkel en Roos werd voor de derde keer tante. Familie-uitbreiding dat is altijd een heuglijke gebeurtenis. Roos en ik liepen dan ook met gehaaste pas door de ziekenhuisgangen met Niko in ons zog. Liefst van al hadden we iedereen die ons passeerde door elkaar geschud en geroepen dat onze zus (!) een baby (!) had gekregen (!). En toen zagen we Leah dus voor het eerst. Met sprekend gemak overtrof ze de verwachtingen. Er schoot van alles door me heen. Ik wilde haar tot in het kleinste detail bestuderen zodat ik nooit zou vergeten hoe ze er haar eerste uren uitzag. Ik wilde de kersverse ouders vastpakken en niet meteen loslaten om te laten weten hoe fier ik op hen was. Uiteindelijk deed ik alles een beetje, denk ik.

De zwangerschap werd in intieme familiale kring aangekondigd op kerstavond. Toen het nieuws officieel was, konden we openlijk aftellen naar de komst van de garnaal, zoals Roos en ik haar aanvankelijk noemden. Zo groot was ze namelijk in het prille begin. Roos en ik smeedden heel veel plannen: we zouden de garnaal de wereld laten zien, alle creatieve en sportieve registers opentrekken, een tante-dag per maand opeisen en ga zo maar verder. We waren er rotsvast van overtuigd dat die garnaal een jongen zou zijn. Ik droomde zelfs eens dat de baby de naam Louis kreeg. Tot Peter via de telefoon gevleugelde woorden sprak: ijsje, ijsje, ijsje, wij krijgen een meisje! We trokken meteen een nieuw blik met plannen open en een nieuwe fase in het grote aftellen was aangebroken. Wachten kan lang duren.

In maart kreeg ik van Marike een lief kaartje met de vraag of ik meter wilde zijn van hun eerstgeborene. Wat een eer! Tijdens het marathonweekend in Parijs bespraken we uitvoerig onze naamvoorkeuren. Ik overliep alle leerlingen die de afgelopen jaren in mijn klas hadden gezeten en ik bedacht ook de waanzinnigste namen die slechts matig enthousiast onthaald werden. In mei bevond ik me als meter in een geprivilegieerde positie. Ik kreeg het ontwerp van het geboortekaartje te zien mét De Naam. We gingen naar de stoffenwinkel en stelden een kleurenpalet samen voor de doopsuikerzakjes en enkele onmisbare babyspullen waar ik als creatieve meter voor zou zorgen. Op basis van het ontwerp en de kleuren van het geboortekaartje kozen we voor wit-zwarte stoffen met okerkleurige of gouden accenten en driehoekjes. Het was de eerste stap van een top secret missie waar we later over zouden communiceren als codewoord sesam, een vondst van Peter. Ik praat graag, maar ik zwijg ook graag als er geheimen gedeeld worden. Om Roos op een dwaalspoor te zetten, verkondigde ik af en toe dat de baby Veronica zou heten en later schudde ik zelfs Kuki uit mijn mouw. Heel geloofwaardig was dat niet.

De prototypes voor de doopsuikerzakjes werden eind juni unaniem goedgekeurd door de ouders in spe, mede dankzij de stijlvolle gouden Leah-labels. Ik maakte drie verschillende zakjes: een klein ritszakje, een sleutelhangerzakje volgens dit patroon en een stropzakje. Nadien voegde ik nog sleutelhangers toe aan het assortiment. De timing voor Leahs komst was perfect. De zomervakantie begon en ik trok me een week terug in mijn hobbykamer. Er rolden niet alleen zo’n 90 zakjes van onder mijn naaimachine, maar ook naamslingers, dekentjes en aankleding voor het park. Een wolkenkussen bijvoorbeeld, anno 2019 onmisbaar voor elke pasgeborene. Zo zagen ook de eerste stuks van de exclusieve Flat White Petite collectie het levenslicht: babykleding die ik maakte met restjes van zelfmaakprojecten voor mezelf. Leah zal dus kunnen twinnen en zelfs trinnen met de voltallige familie.

Leah is nu ruim een week oud. Ze is zonder enige twijfel de knapste, liefste en bijzonderste baby die ik al ooit gezien heb. Het straffe is dat ze daar helemaal niets voor moet doen. Ze is voorbeeldig als ze vredig in de wieg ligt te slapen. Ze is een net meisje als ze een heel bescheiden babyscheetje laat. Ze is schattig als ze met een voldane blik dicht tegen mama aan van haar maaltijd bekomt. Ze is ontzettend knap als ze ogenschijnlijk nonchalant met haar blauwe ogen in het rond kijkt. Haar charme is ongezien.

Wij hebben het niet alleen getroffen met ons nichtje, zij heeft het ook getroffen met haar ouders. Peter laat geen moment onbenut om te cocoonen met zijn dochter. Hij houdt uitgebreide statistieken bij over haar gewicht en de voedingen. Marike moedert en zorgt voor Leah alsof ze nooit anders gedaan heeft. Samen zijn ze toegewijde ouders die met veel liefde en geduld een warm nest geven aan hun dochter. Toen Seppe voor het eerst vader werd, viel het me ook op hoe makkelijk hem dat afging. Ik gloei van trots als ik mijn broer of zus in die ouderrol zie. Ze zijn de papa en mama die volledig in lijn ligt met hun karakter. Ondanks dat alles anders is, lijkt het daardoor alsof er eigenlijk helemaal niks veranderd is. Ik heb zelf geen kinderen en ik weet niet of dat zal veranderen. Nu ben ik meter en die rol neem ik ter harte. Ik kan niet wachten om Leah voor te lezen en met haar door het bos te wandelen. Ik ben nu al stapelverliefd op haar. Hou jullie vast, ze komt eraan: Leah gaat de wereld veroveren.